ทราบซึ้ง ในความจริงเซ่นคำหลวงพ่อแล้ว ทั้ง!!เมือแลยศตักดิ้ แล้วภิกษุหนุ่มผู้เคยรุ่งเรืองมาก็ถอนใจใหญ่ปลง อนิจจังไปกับความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของโลก อีก ครู่เดียวตะวันก็ตกดินลับหายไปจากขอบฟ้า แลคอย เพลารุ่งอรุณอีกวนเวียนอยู่เซ่นนี้ ตามสภาวะแห่ง ความหมุนเวียนเซ่นเดียวกับชีวิตของมนุษย์ท่านสุมทุม บุญเกื้อ ท่านจบบริบูรณ์ของท่านอย่างนี้ แลนี่แน่ซัดแล้วคือ ยอดแห่งพระธรรมขององค์ พระบรมศาสดาของซาวเราขุนจำๆ เครื่องไล่หนูในบ้าน หนูบ้าน ข้าพเจ้ายัง ยากำจัดหนู ไม่สนิทใจในตัวละครของท่านไม้ เมืองเดิมและท่าน สุมทุม บุญเกื้อ ในแง่ของคุณธรรมลักเท่า ใดนัก ไม่ว่าจะเป็นเสมา พ่อขุนตัก จะมีก็แต่พระครู ขุน ก็ยังมีข้อตำหนิที่ท่านสอนเพลงอาวุธ ซึ้งเท่ากับ ประสาทวีซาฆ่าคนให้แก่ตัษย์ ไม่น่าจะเป็นจรืยวัตร อันสมควรแก่สมณสารูปโอ! ขุนจำ ท่าน เรื่องนี้ขุนท่านต้องยกเว้นลักน้อย แล้วล่ะ ต้องยอมยกให้ท่าน เพราะบ้านเมืองกำลังต้อง การทหาร เพื่อความมั่นคงและสมัยนั้นการคืกษาทุก วิชาล้วนอยู่ในวัด โดยเฉพาะหลังเสียกรุงนั้น ท่านผู้ มืเ!เมือต่างก็หนีไปบวชกันสินใช่จักเกรงข้าคืกอริราซ- ตัดรู แต่เกรงราชภัยจากกษัตริย์ที่อ่อนแอแลชอบแต่ จะเชื่อพวกมนุษย์สอพลอ แวดล้อมพระองค์ท่านต่าง หาก ถึงกระนั้นเลือดรักชาติของท่านก็ยังมื จึงอดเสีย มืได้ที่จะถ่ายทอดสรรพวิชาการให้คนรุ่นหลังไว้ปก ป้องแผ่นดินไว้ให้เป็นมรดกถึงรุ่นหลังชื่งกันดีกว่า อาจารย์บ่ายบ้านเผาข้าว ครูของพวกณรงค์วิชิต วิเศษสรไกร โขอยู่นะขุนจำ ท่าน ท่านพระครูขุนเป็น ตัวแทน ของวิญญาณครูอย่างแท้จริง คือท่านมีความ ผูกพันกับคืษย์สิงไรที่เกี่ยวกับคืษย์แล้วท่านไม่ละเลย เทียวแหละ ดูแต่ตอนที่ หลวงณรงค์วิชิต กับ ขุนแกล้ว กลางณรงค์ สิน กับ ขุนจงใจรบ สมบุญ สองคืษย์ และหนี้งญาติ ชื่งเป็นเพียงคนของลูกคืษย์ท่านก็ยัง ห่วง หนี้งหลวงแลสองขุนนั้นไม่ประสีประสาเรื่อง ฤกษ์ยาม การเดินทัพ ชื่งต้องมีทั้งฤกษ์บนที่ต้องลังเกต จากเมฆในท้องฟ้า พระอาทิตย์ ดาว แลฤกษ์ล่าง เช่น กระแสลม ภูมิประเทศ ท่านจะทราบด้วยฌาณของ ท่านหริออย่างไรไม,แจ้ง แต่ท่านก็มาช่วยในขณะที่ทุกคนกำลังว้าวุ่นสะทกสะท้านเรื่องนี้อยู่แทบจะเป็นบ้า กำจัดหนูธรรมชาติ ตาย เพราะจะเดินทางไปหาข่าวทางเมืองไทใหญ่ตาม พระบรมราชโองการ แต่ดูฤกษ์ยาม่โม่เป็น ท่านสุมทุม บุญเกื้อ เขียนไว้ว่า..พี่หลวง! นั่นเห็นไหม จงใจรบเขย่าแขนณรงค์วิชิต อะไรบนตลิ่งนั่น หลวงพ่อมิโซ่หรือ จงใจรบซี้ไปบนตลิ่ง ยังมิ'วาบขนลุกเกรียว “เห็นไหม ท่านยีนสงบนั่งอยู่ใน เงาไม้นั่น... ฉันจำได้แน่ทีเดียว”ณรงค์วิชิตเพ่งสายตาไปที่ร่างนั้นซึ่งยีนสงบนั่งไม่ไหว ดิง ประหนั่งรูปปันแลชั่วครู่นั้น หลวงณรงค์วิชิตก็รู้ลัก เสมือนว่า เรือนร่างที่ตะคุ่มอยู่ในเงาไม้มิดมองเห็นมิ ถนัดอยู่แต่แรก ค่อยทุ กระจ่างแจ่มซัดขึ้น จนเห็น ถนัดซัดเจนเป็นพระครูขุนภิกษุชราแก่กล้าด้วยอาคม “ใช่แล้วหลวงพ่อ ณรงค์วิชิตถลันยีนพูดนํ้าเลัยงตื่น เต้นเกรียวหนาวซู่ไปทั้งตัว ขึ้นไปหาท่านเถิดพ่อ สมบุญ กำลังรำลึกถึงท่านอยู่ทีเดียวฮือ พ่อสมบุญ เรารอดตัวแน่แล้ว หลวงพ่อมาช่วยผิดกับอาจารย์บ่ายของวิเศษสรไกร นะขุนคม ท่านโอ้ย... รายนั้นมิพักเอ่ยถึงเซียว ดูเถอะแม่แต่ลูกคิษย์ ก้นกุฏิเขาเองก็นินทาอาจารย์เสียป่นไปเลยแหละ เป็น ตัวแทนของครูที่แย่มากๆ ทีเดียว ซื่งในความเป็นจริง ในสังคมก็มินะขุนจำ ท่าน ข้าพเจ้าอดสี'งเวชเสียมิ ได้ที่หลายตอนอาจารย์บ่ายลำเลิกบุญคุณจากลูกดีษย์ และแสดงถึงความมักมากในลาภสี'กการะ เซ่น ตอน ที่ณรงค์วิชิต และวิเศษสรไกร จะไปค์กละแวก แล้ว ให้ทับทิมพันเดชสังหารไปเชิญให้มาอวยพรนั้น อาจารย์คนนี้ต้องไปเชิญไม่มาเอง เหมือนพระครูขุน หรอก มาแล้วก็ลำเลิกบุญคุณเอากับสองดีษย์ว่า เครื่องไล่หนูไฟฟ้า จริงนะพ่อพุฒขุนวิเศษไม่เห็นหรือ ถ้าหากฉันจะ นอนอยู่เสียที่บ้าน แล้วก็แสนสุขสบายไม่เดือดร้อน ต้องเหน็ดเหนื่อยทั้งเงินทองของกำนัลจากลูกดีษย์ลูก หายามนี้ ก็ไต้อยู่แทบจะทุกนาพักา ยังอุตส่าห์สละ เพราะคิดเป็นห่วงอยู่ทั้งสองคน มิไต้คิดเห็นแต่ฝ่าย ประโยชน์ ข้าพเจ้าเป็นเกณฑ์ เซ่นนี้แล้วขุนณรงค์ มิทันจะให้ไต้พักตั้งสดีไต่ถาม ก็ซี้หน้าตำหนิพลอย เสียไปด้วยกัน
วิธีกำจัดหนู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น